Wat wetenswaardigheden
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
02 Maart 2016 | Ghana, Hohoe
Wat wetenswaardigheden:
- Het is in Ghana verkopen en kopen. Het grootste deel van de economie draait hierop.
Arme mensen kopen elke dag omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om voor een hele week boodschappen te kopen. Ze leven bij de dag. Wat ze die dag verdienen is hun budget voor die dag.. Ook zie je kinderen op straat van alles verkopen. Onderwijs is in Ghana niet verplicht. Als je ouders geen geld hebben om naar school te gaan is straatventen de enige optie om het hoofd boven water te houden.. Sommmige straatverkopers “werken” 7 dagen per week, 24 uur per dag..
Zo zag ik ’s nachts allemaal rechterschoenen uitgestald. Daarnaast lag de schoenenverkoper te slapen bovenop een grote jute zak. In die zak zaten dus alle linkerschoenen om te voorkomen dat men er met een paar schoenen vandoor gaan terwijl hij in dromenland is. Mocht je wat willen kopen moet je hem dus eerst wakker maken.
- Veel "winkeltjes" zijn verborgen en bij mensen in huis. Als ik op straat bijv. geen bananen kan vinden vraag ik of iemand weet waar ik bananen kan kopen en begeleiden ze mij graag naar een plek waar de vrouw des huizes fruit verkoopt. Zo is ze altijd thuis voor de kinderen en huishoudelijk werk. Het hele dorp weet wie wat verkoopt dus ze krijgen genoeg aanloop.
- Met alle respect, maar als je een donkere bril opzet dan zie je Ghana als 1 grote vuilnisbelt. OVERAL plastic zakjes, lege flessen, blikjes..
- Je moet hier heel erg uitkijken waar je loopt door de vele gaten en diepe putten langs de weg die er met 1 misstap voor kunnen zorgen dat je 1 meter naar beneden valt. Ik loop constant met mijn ogen gericht op het asfalt, ook om mijn blik een beetje af te wenden van de vele mensen die bij toevallig oogcontact meteen een praatje met je beginnen te maken.
Ik raak er soms van overprikkeld: "Hey how are you?", "Where do you come from?", "Where are you going?" (ze willen altijd weten waar je naar toe gaat). De Ghanezen zijn erg aardig maar na 2 maanden heb ik de small talks op straat wel gezien en maak ik alleen contact met mensen waar ik dat echt mee wil.
- Kinderen komen vaak overal vandaan aanlopen, zwaaien, willen je aanraken en bekijken en roepen vrolijk ubruni!: zij die van achter de horizon komen.
- Kinderen corrigeren elkaar regelmatig. Ik zie ze elkaar vaak een flinke pets op het hoofd geven. Waarschijnlijk krijgen ze dit voorbeeld van hun ouders en leraren (die hier ook slaan).
- Kinderen hebben hier geen vaste bedtijd. De visie is hier dat ze vanzelf een keer moe worden en uit zichzelf naar bed gaan. En dit klopt: er is hier immers vaak geen invloed van TV of PC dus geen verleidingen en de melatonine doet gewoon zijn werk..
- Ghanezen gaan er meestal vanuit dat ik een Amerikaanse of Duitse ben door de vele toeristen hier uit deze landen.
- Ghanezen zijn erg “aanrakerig”. Ze wijzen je de weg door een hand op je arm te leggen of je bij je arm te pakken. Als je in de trotro zit en ze willen aangeven dat je uit moet stappen doen ze dat niet verbaal maar geven ze je een klop op je schouder. Ik moet eraan wennen.
- Als ik alleen rondloop krijg ik veel aandacht van de Ghanese mannen. Ze sissen me toe (ssss..!), roepen “He white lady!”, vragen hoe ik heet, waar ik vandaan kom, hoe lang ik in Ghana ben, of ik getrouwd ben en of ze mijn telefoonnummer mogen. In de trotro vroeg de bijrijder mijn nummer, toen ik zei dat ik deze niet geef en ik hem later vroeg hoeveel ik voor het ritje moet betalen zei hij: “Je hoeft niets te betalen hoor. Mag ik nu je telefoonnummer?” In de eerste dagen van mijn verblijf in Ghana ben ik een paar keer “de fout in gegaan”. Dan vroeg een aardige Ghanees of Ghanese waar ik een tijdje gezellig mee gekeuveld had mijn nummer en gaf ik deze met de gedachte: “Wellicht handig om een paar Ghanese contacten te hebben in mijn What’s App voor het geval ik vragen over het reilen en zeilen in Ghana heb. Vervolgens werd ik dagelijks bestookt met opervlakkig geneuzel hoe het met me gaat, waar ik ben en dat ze me missen.. Dat doe ik dus niet meer.
- Ghanezen zijn vaak onomwonden en zeggen me dat ze graag een blanke vrouw willen trouwen. Wanneer ik vraag waarom is het antwoord meestal: “Omdat ze aantrekkelijker zijn.” Ik kreeg ook regelmatig te horen dat ze de Ghanese vrouwen zat zijn: ze zouden materialistisch zijn. Wanneer de man tegen de Ghanese vrouw zegt: waarom heb je niet gebeld dat je veilig bent gekomen zeggen ze: “Ik heb geen geld voor genoeg telefoontegoed om je te bellen.” Er wordt dus van de man verwacht dat deze telefoontegoed voor hun vriendin koopt. Ook zouden de vrouwen er diverse mannen op nahouden. De blanken zijn volgens hen trouwer: die zijn met 1 donkere man meer dan tevreden. Een blanke vrouw zou veel onafhankelijker en bescheidener in elkaar zitten. Ik denk dat daar wel wat in zit. Dit beeld wordt in de film die ik in de bioscoop bekijk ook bevestigd: in een scene praten 3 ghanese dames over hun relatie. De ene klaagt over haar vriend, omdat hij haar al lange tijd niet meer naar een dure winkel heeft meegenomen waar ze iets uit mocht zoeken. Een ander zegt: “Als je vriend je ook niet meer naar een 5 sterren hotel meeneemt is het tijd om het uit te maken.”
- Vrijwel elke ochtend word ik wakker van gekraai van een of meerdere hanen. Ook in de grotere plaatsen. Ze zijn werkelijk overal! Ook vind je waar je ook gaat geitjes en kippen met hun kroost voor het leveren van vlees en eieren. (Jonge) poezen en honden zijn ook ruim vertegenwoordigd: er bestaat hier geen dieren anti-conceptie dus het gaaaat maar door hier.
- Om stoelen en fautuills netjes en stofvrij te houden verpakken ze deze in plastic. Plastic in deze hitte broeit en absorbeert niet dus als ik opsta van mijn plaats in de trotro zijn mijn billen standaard nat van het zweet en zie je de natte afdruk in het zitvlak staan..
- Voor mijn smartphone heb ik 3 simcards van verschillende telecombedrijven aangeschaft: het ligt nl. erg aan de locatie of je goed bereikt heb of niet. Zo had ik in het Mole National park alleen bereik met MTN. Gelukkig kost een simcard slechts 0,50 eurocent en is mobiel internet ook erg betaalbaar: ca. 1 euro per uur.
- Veel Ghanezen gebruiken ipv een tandenborstel een houtje om hun tanden mee schoon te maken. Soms zie je ze de hele dag met het houtje in hun mond. Ze kouwen erop, het zou een geode invloed hebben op hun tanden en het tandvlees. Oudere mensen zie je vaak met een slecht gebit maar jongeren zeggen nooit tandpijn of gaatjes te hebben. Ze krijgen hier veel minder suiker binnen dan bij ons. Een tandarts kennen ze hier niet..
- Ik had een keer een voicemail op mijn Ghanese telefoon, maar toen ik deze af wilde luisteren was de boodschap onverstaanbaar omdat er doorheen reclame werd gemaakt!
- In de trotro kijkt men vaak onbeschaamd mee op je smartphone. Zo zat een jongen de hele tijd naar mij gebogen over mijn schouder heen te kijken. Ook als je een What’s App gesprek in het Engels aan het houden bent dat ze kunnen meelezen. Privacy heb je hier niet vanzelfsprekend en ze vinden je Iphone maar wat interessant.
- Vriendelijkheid is in kleine restaurant soms ver te zoeken, met name in guesthouses in de grote steden. Zo maakte ik mee dat ik achter de balie 3 onder uitgezakte jonge meiden aantrof. Ze groetten me niet toen ik binnen kwam. Toen ik de menukaart vroeg gooiden ze die op de balie zonder ook maar iets te zeggen of mij aan te kijken. Op de menukaart stonden wel 50 gerechten maar ze bleken maar 2 gerechten te hebben..
- Wanneer ik met Ghanese locals ben en we samen een taxi willen nemen ga ik altijd even aan de andere kant van de straat staan. Als ze mijn blanke koppie zien vragen ze nl. veel meer dan aan een local. Als er een prijs is besproken kom ik tevoorschijn en stap ik in. Dit scheelt vaak 3x de prijs!
- Ghanezen slapen overal. Achter het loket op hun werk, op een houten bankje, op straat.. en door alle lawaai heen.
Zo heb ik in Big Milly’s in Kokrobite de security luid ronkend gesnapt op de... pooltafel! Comfort kennen ze hier niet. Ze hebben het altijd al zo gedaan en willen ook niet anders meer. Het zou volgens een bron vanuit de slaventijd zijn oorsprong hebben. De vrouwen wassen en koken zittend (met hun soms volupeuze achterwerk) met hun kromme rug op lage kleine houten krukjes. Mensen eten op straat op houten bankjes zonder leuning. Altijd met de rug krom.. Het is dan ook niet zo gek dat je ouden van dagen met kromme ruggen rond ziet lopen.
- Arme Ghanezen zie je vaak met te grote, te kleine of kapotte schoenen aan. Dan komen hun tenen ruim over de rand van hun sandalen heen of sloffen ze in hun veel te grote schoenen. Voetballen doen ze hier op blote voeten of plastic voetbalschoenen waarop Nike staat maar die duidelijk nep zijn. Het is hier trouwens mode om je v(?)eters los te laten..
- Als ik vraag waar ik de dichtstbijzijnde toilet kan vinden kijken ze me vaak met een vragende blik aan. Geregeld weten ze het niet. Ghanezen moeten gewoon niet zo vaak als wij. Ghanezen drinken (te) weinig. Ze zweten minder dan wij en hebben er dus ook minder behoefte aan. Soms speelt de verkrijgbaarheid van schoon drinkwater ook een rol: het is voor sommigen gewoonweg te duur. Ik vermoed dat het te weinig drinken o.a. ten grondslag ligt aan hun relatief lage leeftijd van sterven. In de steden stikt het van de pamfletten waarop begrafenissen worden aangekondigd. Een foto van de gestorven persoon staat prominent in het midden met de leeftijd er altijd bij vermeld: gemiddeld een jaar of 65..
- Ghanezen hanteren 2 verschillende soorten toiletten: washrooms: hun douche waar ze naast zichzelf wassen ook hun plasje plegen en een toilet voor de grote boodschap. De washrooms stinken naar erg doordringende urine omdat ze dus vermoedelijk te weinig drinken. Ik sprak een paar Ghanezen die zeiden dat ze toeristen altijd maar zien drinken om het vele verloren vocht weer aan te vullen.
- Veel Ghanezen hebben kenmerkende litteken-strepen op hun wangen en voorhoofd. Ghanezen die in het zuidelijke deel van Ghana geboren worden worden als ze klein zijn met een mes strepen in hun gezicht gekerfd om aan te tonen van welke tribe (stam) je bent.
- Een TV is hier nog steeds een luxe. Soms zie je drommen mensen zich voor 1 miniscuul TVtje verdringen.
- Ghanezen hebben per dagdeel bepaalde soorten voedsel dat ze eten. 's Morgens is dit erg zoete mais- of havermoutpap, bonen (erg zwaar op de maag), brood of zogenaamde bolfruits: dit zijn gefrituurde oliebollen die we hier ook kennen maar die ze hier dus het hele jaar eten.
's Middags staat er zware kost op het menu: fufu, bankoe, kenkey of gefrituurde yam (soort aardappel). 's Avonds eten ze vaak hetzelfde als 's middags, maar ook rijst met stew (zeer pittige saus). Het is soms lastig om hetgeen te vinden waar ik op dat moment zin in heb en ik moet vaak toch aan de bonen of bankoe omdat er simpelweg niets anders verkrijgbaar is..
- Ghanezen eten wanneer ze zin hebben: geen vaste tijden. Men eet overal en vaak individueel: spreken geen tijd af met de familie. Eten zien ze als iets wat je in je eentje in alle rust moet kunnen doen dus je wordt niet gestoord door mensen die onuitgenodigd tegen je beginnen te praten.
- Stalletjes op straat verkopen o.a. krijtjes: dit is voor zwangere vrouwen die voorkeur krijgen voor krijt…
- Als een trotro even moet stoppen in het drukke verkeer tieren de straatverkopers welig rondom de mini-bus en wordt er door de open ramen geruild van waar en geld. Als de bus vervolgens weer optrekt rennen ze om het wisselgeld nog net op tijd door het raampje door te sluizen.
- Soms zie je mensen met een hele dikke bult op hun buik terhoogte van hun navel. Dit gebeurt als de navelstreng niet goed wordt afgeknipt..
- Kinderen worden al vroeg betrokken bij huishoudelijke taken. Zo sprak met een 9-jarig jongetje die vanaf zijn 5e(!) al zijn eigen was doet.. met de hand uiteraard.
- Boven de deur van sommige huizen staat met verf een naam en een telefoonnummer gekalkt. Zo kun je de bewoner gewoon bereiken mocht je die thuis niet aantreffen.
- Ik heb veel respect gekregen voor de Ghanese vrouwen, met name de moeders. Bijna de hele dag zijn ze druk met het huishouden: wassen op de hand, inkopen doen, (het erg bewerkelijke) voedsel voorbereiden, de vloer aanvegen (m.n. in het stoffige noorden is dit 3x per dag een must), kinderen eten geven en sommige bedrijven dan tussendoor ook nog hun eigen winketje.. Ze doen al deze activiteiten met hun baby vastgebonden met een doek op hun rug.
- Het is in Ghana verkopen en kopen. Het grootste deel van de economie draait hierop.
Arme mensen kopen elke dag omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om voor een hele week boodschappen te kopen. Ze leven bij de dag. Wat ze die dag verdienen is hun budget voor die dag.. Ook zie je kinderen op straat van alles verkopen. Onderwijs is in Ghana niet verplicht. Als je ouders geen geld hebben om naar school te gaan is straatventen de enige optie om het hoofd boven water te houden.. Sommmige straatverkopers “werken” 7 dagen per week, 24 uur per dag..
Zo zag ik ’s nachts allemaal rechterschoenen uitgestald. Daarnaast lag de schoenenverkoper te slapen bovenop een grote jute zak. In die zak zaten dus alle linkerschoenen om te voorkomen dat men er met een paar schoenen vandoor gaan terwijl hij in dromenland is. Mocht je wat willen kopen moet je hem dus eerst wakker maken.
- Veel "winkeltjes" zijn verborgen en bij mensen in huis. Als ik op straat bijv. geen bananen kan vinden vraag ik of iemand weet waar ik bananen kan kopen en begeleiden ze mij graag naar een plek waar de vrouw des huizes fruit verkoopt. Zo is ze altijd thuis voor de kinderen en huishoudelijk werk. Het hele dorp weet wie wat verkoopt dus ze krijgen genoeg aanloop.
- Met alle respect, maar als je een donkere bril opzet dan zie je Ghana als 1 grote vuilnisbelt. OVERAL plastic zakjes, lege flessen, blikjes..
- Je moet hier heel erg uitkijken waar je loopt door de vele gaten en diepe putten langs de weg die er met 1 misstap voor kunnen zorgen dat je 1 meter naar beneden valt. Ik loop constant met mijn ogen gericht op het asfalt, ook om mijn blik een beetje af te wenden van de vele mensen die bij toevallig oogcontact meteen een praatje met je beginnen te maken.
Ik raak er soms van overprikkeld: "Hey how are you?", "Where do you come from?", "Where are you going?" (ze willen altijd weten waar je naar toe gaat). De Ghanezen zijn erg aardig maar na 2 maanden heb ik de small talks op straat wel gezien en maak ik alleen contact met mensen waar ik dat echt mee wil.
- Kinderen komen vaak overal vandaan aanlopen, zwaaien, willen je aanraken en bekijken en roepen vrolijk ubruni!: zij die van achter de horizon komen.
- Kinderen corrigeren elkaar regelmatig. Ik zie ze elkaar vaak een flinke pets op het hoofd geven. Waarschijnlijk krijgen ze dit voorbeeld van hun ouders en leraren (die hier ook slaan).
- Kinderen hebben hier geen vaste bedtijd. De visie is hier dat ze vanzelf een keer moe worden en uit zichzelf naar bed gaan. En dit klopt: er is hier immers vaak geen invloed van TV of PC dus geen verleidingen en de melatonine doet gewoon zijn werk..
- Ghanezen gaan er meestal vanuit dat ik een Amerikaanse of Duitse ben door de vele toeristen hier uit deze landen.
- Ghanezen zijn erg “aanrakerig”. Ze wijzen je de weg door een hand op je arm te leggen of je bij je arm te pakken. Als je in de trotro zit en ze willen aangeven dat je uit moet stappen doen ze dat niet verbaal maar geven ze je een klop op je schouder. Ik moet eraan wennen.
- Als ik alleen rondloop krijg ik veel aandacht van de Ghanese mannen. Ze sissen me toe (ssss..!), roepen “He white lady!”, vragen hoe ik heet, waar ik vandaan kom, hoe lang ik in Ghana ben, of ik getrouwd ben en of ze mijn telefoonnummer mogen. In de trotro vroeg de bijrijder mijn nummer, toen ik zei dat ik deze niet geef en ik hem later vroeg hoeveel ik voor het ritje moet betalen zei hij: “Je hoeft niets te betalen hoor. Mag ik nu je telefoonnummer?” In de eerste dagen van mijn verblijf in Ghana ben ik een paar keer “de fout in gegaan”. Dan vroeg een aardige Ghanees of Ghanese waar ik een tijdje gezellig mee gekeuveld had mijn nummer en gaf ik deze met de gedachte: “Wellicht handig om een paar Ghanese contacten te hebben in mijn What’s App voor het geval ik vragen over het reilen en zeilen in Ghana heb. Vervolgens werd ik dagelijks bestookt met opervlakkig geneuzel hoe het met me gaat, waar ik ben en dat ze me missen.. Dat doe ik dus niet meer.
- Ghanezen zijn vaak onomwonden en zeggen me dat ze graag een blanke vrouw willen trouwen. Wanneer ik vraag waarom is het antwoord meestal: “Omdat ze aantrekkelijker zijn.” Ik kreeg ook regelmatig te horen dat ze de Ghanese vrouwen zat zijn: ze zouden materialistisch zijn. Wanneer de man tegen de Ghanese vrouw zegt: waarom heb je niet gebeld dat je veilig bent gekomen zeggen ze: “Ik heb geen geld voor genoeg telefoontegoed om je te bellen.” Er wordt dus van de man verwacht dat deze telefoontegoed voor hun vriendin koopt. Ook zouden de vrouwen er diverse mannen op nahouden. De blanken zijn volgens hen trouwer: die zijn met 1 donkere man meer dan tevreden. Een blanke vrouw zou veel onafhankelijker en bescheidener in elkaar zitten. Ik denk dat daar wel wat in zit. Dit beeld wordt in de film die ik in de bioscoop bekijk ook bevestigd: in een scene praten 3 ghanese dames over hun relatie. De ene klaagt over haar vriend, omdat hij haar al lange tijd niet meer naar een dure winkel heeft meegenomen waar ze iets uit mocht zoeken. Een ander zegt: “Als je vriend je ook niet meer naar een 5 sterren hotel meeneemt is het tijd om het uit te maken.”
- Vrijwel elke ochtend word ik wakker van gekraai van een of meerdere hanen. Ook in de grotere plaatsen. Ze zijn werkelijk overal! Ook vind je waar je ook gaat geitjes en kippen met hun kroost voor het leveren van vlees en eieren. (Jonge) poezen en honden zijn ook ruim vertegenwoordigd: er bestaat hier geen dieren anti-conceptie dus het gaaaat maar door hier.
- Om stoelen en fautuills netjes en stofvrij te houden verpakken ze deze in plastic. Plastic in deze hitte broeit en absorbeert niet dus als ik opsta van mijn plaats in de trotro zijn mijn billen standaard nat van het zweet en zie je de natte afdruk in het zitvlak staan..
- Voor mijn smartphone heb ik 3 simcards van verschillende telecombedrijven aangeschaft: het ligt nl. erg aan de locatie of je goed bereikt heb of niet. Zo had ik in het Mole National park alleen bereik met MTN. Gelukkig kost een simcard slechts 0,50 eurocent en is mobiel internet ook erg betaalbaar: ca. 1 euro per uur.
- Veel Ghanezen gebruiken ipv een tandenborstel een houtje om hun tanden mee schoon te maken. Soms zie je ze de hele dag met het houtje in hun mond. Ze kouwen erop, het zou een geode invloed hebben op hun tanden en het tandvlees. Oudere mensen zie je vaak met een slecht gebit maar jongeren zeggen nooit tandpijn of gaatjes te hebben. Ze krijgen hier veel minder suiker binnen dan bij ons. Een tandarts kennen ze hier niet..
- Ik had een keer een voicemail op mijn Ghanese telefoon, maar toen ik deze af wilde luisteren was de boodschap onverstaanbaar omdat er doorheen reclame werd gemaakt!
- In de trotro kijkt men vaak onbeschaamd mee op je smartphone. Zo zat een jongen de hele tijd naar mij gebogen over mijn schouder heen te kijken. Ook als je een What’s App gesprek in het Engels aan het houden bent dat ze kunnen meelezen. Privacy heb je hier niet vanzelfsprekend en ze vinden je Iphone maar wat interessant.
- Vriendelijkheid is in kleine restaurant soms ver te zoeken, met name in guesthouses in de grote steden. Zo maakte ik mee dat ik achter de balie 3 onder uitgezakte jonge meiden aantrof. Ze groetten me niet toen ik binnen kwam. Toen ik de menukaart vroeg gooiden ze die op de balie zonder ook maar iets te zeggen of mij aan te kijken. Op de menukaart stonden wel 50 gerechten maar ze bleken maar 2 gerechten te hebben..
- Wanneer ik met Ghanese locals ben en we samen een taxi willen nemen ga ik altijd even aan de andere kant van de straat staan. Als ze mijn blanke koppie zien vragen ze nl. veel meer dan aan een local. Als er een prijs is besproken kom ik tevoorschijn en stap ik in. Dit scheelt vaak 3x de prijs!
- Ghanezen slapen overal. Achter het loket op hun werk, op een houten bankje, op straat.. en door alle lawaai heen.
Zo heb ik in Big Milly’s in Kokrobite de security luid ronkend gesnapt op de... pooltafel! Comfort kennen ze hier niet. Ze hebben het altijd al zo gedaan en willen ook niet anders meer. Het zou volgens een bron vanuit de slaventijd zijn oorsprong hebben. De vrouwen wassen en koken zittend (met hun soms volupeuze achterwerk) met hun kromme rug op lage kleine houten krukjes. Mensen eten op straat op houten bankjes zonder leuning. Altijd met de rug krom.. Het is dan ook niet zo gek dat je ouden van dagen met kromme ruggen rond ziet lopen.
- Arme Ghanezen zie je vaak met te grote, te kleine of kapotte schoenen aan. Dan komen hun tenen ruim over de rand van hun sandalen heen of sloffen ze in hun veel te grote schoenen. Voetballen doen ze hier op blote voeten of plastic voetbalschoenen waarop Nike staat maar die duidelijk nep zijn. Het is hier trouwens mode om je v(?)eters los te laten..
- Als ik vraag waar ik de dichtstbijzijnde toilet kan vinden kijken ze me vaak met een vragende blik aan. Geregeld weten ze het niet. Ghanezen moeten gewoon niet zo vaak als wij. Ghanezen drinken (te) weinig. Ze zweten minder dan wij en hebben er dus ook minder behoefte aan. Soms speelt de verkrijgbaarheid van schoon drinkwater ook een rol: het is voor sommigen gewoonweg te duur. Ik vermoed dat het te weinig drinken o.a. ten grondslag ligt aan hun relatief lage leeftijd van sterven. In de steden stikt het van de pamfletten waarop begrafenissen worden aangekondigd. Een foto van de gestorven persoon staat prominent in het midden met de leeftijd er altijd bij vermeld: gemiddeld een jaar of 65..
- Ghanezen hanteren 2 verschillende soorten toiletten: washrooms: hun douche waar ze naast zichzelf wassen ook hun plasje plegen en een toilet voor de grote boodschap. De washrooms stinken naar erg doordringende urine omdat ze dus vermoedelijk te weinig drinken. Ik sprak een paar Ghanezen die zeiden dat ze toeristen altijd maar zien drinken om het vele verloren vocht weer aan te vullen.
- Veel Ghanezen hebben kenmerkende litteken-strepen op hun wangen en voorhoofd. Ghanezen die in het zuidelijke deel van Ghana geboren worden worden als ze klein zijn met een mes strepen in hun gezicht gekerfd om aan te tonen van welke tribe (stam) je bent.
- Een TV is hier nog steeds een luxe. Soms zie je drommen mensen zich voor 1 miniscuul TVtje verdringen.
- Ghanezen hebben per dagdeel bepaalde soorten voedsel dat ze eten. 's Morgens is dit erg zoete mais- of havermoutpap, bonen (erg zwaar op de maag), brood of zogenaamde bolfruits: dit zijn gefrituurde oliebollen die we hier ook kennen maar die ze hier dus het hele jaar eten.
's Middags staat er zware kost op het menu: fufu, bankoe, kenkey of gefrituurde yam (soort aardappel). 's Avonds eten ze vaak hetzelfde als 's middags, maar ook rijst met stew (zeer pittige saus). Het is soms lastig om hetgeen te vinden waar ik op dat moment zin in heb en ik moet vaak toch aan de bonen of bankoe omdat er simpelweg niets anders verkrijgbaar is..
- Ghanezen eten wanneer ze zin hebben: geen vaste tijden. Men eet overal en vaak individueel: spreken geen tijd af met de familie. Eten zien ze als iets wat je in je eentje in alle rust moet kunnen doen dus je wordt niet gestoord door mensen die onuitgenodigd tegen je beginnen te praten.
- Stalletjes op straat verkopen o.a. krijtjes: dit is voor zwangere vrouwen die voorkeur krijgen voor krijt…
- Als een trotro even moet stoppen in het drukke verkeer tieren de straatverkopers welig rondom de mini-bus en wordt er door de open ramen geruild van waar en geld. Als de bus vervolgens weer optrekt rennen ze om het wisselgeld nog net op tijd door het raampje door te sluizen.
- Soms zie je mensen met een hele dikke bult op hun buik terhoogte van hun navel. Dit gebeurt als de navelstreng niet goed wordt afgeknipt..
- Kinderen worden al vroeg betrokken bij huishoudelijke taken. Zo sprak met een 9-jarig jongetje die vanaf zijn 5e(!) al zijn eigen was doet.. met de hand uiteraard.
- Boven de deur van sommige huizen staat met verf een naam en een telefoonnummer gekalkt. Zo kun je de bewoner gewoon bereiken mocht je die thuis niet aantreffen.
- Ik heb veel respect gekregen voor de Ghanese vrouwen, met name de moeders. Bijna de hele dag zijn ze druk met het huishouden: wassen op de hand, inkopen doen, (het erg bewerkelijke) voedsel voorbereiden, de vloer aanvegen (m.n. in het stoffige noorden is dit 3x per dag een must), kinderen eten geven en sommige bedrijven dan tussendoor ook nog hun eigen winketje.. Ze doen al deze activiteiten met hun baby vastgebonden met een doek op hun rug.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
